Dag 49: Na 14.000 kilometer weer thuis

Woensdag 1 augustus, 18.00 uur. We zijn gisterenavond bijtijds naar Harwich gereden en hebben hier in een visrestaurant genoten van een heerlijk diner. Ons laatste diner van deze reis. Vanavond vertrekt de boot terug naar Nederland waarmee we morgenochtend weer thuis zijn.

Om stipt middernacht vertrekt de nieuwe ferry vanuit Engeland die aandoet als een luxe cruise. Wij besluiten vroeg naar bed te gaan en worden de volgende ochtend om half zeven gewekt door de speakers aan boord. Na het ontbijt komen we aan in de haven van Hoek van Holland en is het tijd om afscheid te nemen van alle teams waarmee we in de afgelopen zeven weken deze Trophy hebben gereden. Na de douane doen we nog een laatste fotoronde met alle auto’s en dan is het tijd dat ieder zijn eigen weg gaat. Om kwart voor elf komen we thuis aan.

De voorpret voor deze reis begon voor ons 7 maanden geleden toen we ons inschreven voor de Oranje Trophy. In de verschillende bijeenkomsten die er tussen toen en de start 7 weken geleden zijn geweest, hebben we de verschillende teams wel ontmoet maar ken je elkaar uiteraard nog niet. In de afgelopen weken is dat wel veranderd. Van alle teams behoorden wij tot de groep ‘pre-bejaarden’. Het merendeel van de teams was in de leeftijd tussen 20 en 35. Hiermee was het totale gezelschap erg gemêleerd en dat heeft deze tocht ook leuk gemaakt.

Als we terug kijken op de landen die we bezocht hebben dan springt Ukraine er echt uit. Terwijl we hier voorafgaand aan de reis veel beruchte verhalen over hoorde, is dit juist een bestemming geweest waar we erg hebben genoten van alles wat we hebben gezien. Met name de behulpzaamheid en vriendelijkheid van bijna iedereen die we hier zijn tegengekomen is opvallend ten opzichte van alle andere landen die we zagen. Het was een land waar we heel andere verwachtingen van hadden, maar in veel dingen die we tegenkwamen ook veel op ons land lijkt.

De 49 dagen op 2,2 vierkante meter zijn een bijzondere ervaring geweest. Dit was het oppervlak van ons mobiele verblijf waar we in de afgelopen tijd alles hebben gedaan. Binnen deze meters hebben we in de voorbereiding alles zo efficiënt mogelijk ingericht met vakken en laden. Maar waar heb je alles opgeborgen. De methode om hier geen verwarring in te krijgen, bleek een dagelijks systematisch inpakritueel te zijn. Ieder artikel gaat terug op de plek waar het vandaan is gekomen. Daarbij kan het ook bijna niet anders om alles überhaupt passend in de auto te krijgen. De moeilijk bereikbare dubbele bodems met voorraad hebben we voorzien van lijsten, zodat we ook weten wat er in zit zonder deze eerste uit te moeten graven.

Vaak hebben we onderweg gezegd ‘we zijn niet op vakantie, we zijn op reis’. Onze tocht begon misschien als een vakantie maar werd gaande de reis meer een manier van leven. Deze manier van reizen heeft ons erg aangesproken. De afwisseling van steden, natuur en verschillende landen maken het ook dat het besef van tijd afnam en we niet het gevoel hebben dat we zeven weken weg zijn geweest. De ervaring was geweldig en elke dag was een nieuw verhaal. We hebben veel samen gereden met Team Stapsgewijs en dit is een goede motivatie geweest om het tempo er in te houden. Hierbij kwamen we vaak bijtijds aan op de volgende bestemming, waar we vervolgens nog wat tijd hadden voor de avond. Vanaf de start ontstond er langzaam een nieuw dagelijks ritme van rijden, een koffiestop, rijden, eten, rijden en aankomen op de volgende bestemming. De laatste vijf dagen in London leken dan ook erg lang en voelde als een opluchting toen we weer in de auto zaten; we zijn weer onderweg!

Het kamperen wende erg snel en grenzen werden langzaam verlegd. Waar je in het begin een nieuw shirt pakte bij een vlek, trek je 7 weken later gewoon aan wat je hebt. Eisen aan het sanitair worden bijgesteld en waar douchen onder koud water eerst even afzien is, juich je als je dit weer een keer onder warm water kunt doen. De eerste avond met veel muggen is vervelend en even wennen, de vijfde avond vallen ze nauwelijks meer op. Grenzen worden verlegd en de manier van reizen went. Behalve de regen! Kamperen in een natte omgeving went niet.

Na 49 dagen, 10 landen en 14.033 kilometer zijn wij een schitterende ervaring rijker in inmiddels weer thuis.

Beste familie, vrienden, relaties en bekenden,

Dankzij mijn beste vriend Robin Voet die zijn medewerker Marius elke dag om vijf uur heeft laten luisteren naar onze indrukken en gebeurtenissen van die dag (waar hij dan weer een leesbaar verhaal van maakte) was het mogelijk iedereen dagelijks op de hoogte te houden van onze locatie en belevenissen. Zonder hun inzet, Marius in het bijzonder, was dit niet gelukt, waarvoor wij hun beide bedanken.

Verder bedanken wij ook iedereen die dit reisverslag heeft gevolgd en die ook regelmatig reacties hebben gegeven, zoals mijn broer Werner en zakenrelatie Gerard en natuurlijk de vele anderen. Helaas was het niet mogelijk om op reactie persoonlijk antwoord te geven, daar de tijd hiervoor gewoon ontbrak en niet overal een WiFi verbinding mogelijk was.

Het was voor ons fijn om via deze verhalen iedereen deelgenoot te maken van deze bijzondere reis.

Dus bedankt allemaal!

Gina en Peter.